آقایان مرزی میان اوباما وترامپ نیست!

برخلاف آنچه عده‌ای در داخل کشور بواسطه ده‌ها رسانه و کانال‌های گسترده تلگرامی وابسته برجسته سازی می‌کنند، حزب دموکرات آمریکا یا همان طیف باراک اوباما و جان کری نیز رویه و رویکردشان، تعضیف توان و اقتدار جمهوری اسلامی ایران و تشدید فشار‌های اقتصادی به مردم ایران با هدف استحاله حاکمیت اسلامی بوسیله مردم است. این عبارت را می‌توان از اعترافات اخیر جان کری وزیر سابق خارجه ایالات متحده آمریکا دریافت؛ آنجایی که وی به صراحت بیان می‌کند که دولت سابق آمریکا نیز «خروج از برجام» را یک ضرورت حتمی و غیرقابل تغییر می‌دانسته و تنها درباب زمان خروج با رئیس جمهور فعلی آمریکا اختلاف نظر داشته اند. جان کری، در مصاحبه‌ای با سی‌ان‌ان می‌گوید: «ما می‌خواستیم سلاح هسته‌ای را بگیریم و آن را کناری بگذاریم و بعداً به حمایتی که از روسیه، چین و سایر کشور‌ها داشتیم اتکا کنیم تا ایران را وادار کنند کار‌هایی که در سایر جا‌ها را انجام می‌دهند را تغییر دهد. ما می‌خواستیم با آن‌ها همکاری کنیم تا به مدالیته (الگو) جدیدی برای امنیت منطقه برسیم. آن‌ها نشان دادند که آماده گفت‌وگو درباره این مسائل هستند.» این اظهارات نمایانگر این مسئله است که اصل خروج امریکا از برجام توسط کری و دوستان نیز قابل پذیرش است و ترامپ تنها به دلیل «خروج زودهنگام از برجام» مورد شماتت و ملامت قرار گرفته و این برخلاف تفسیری است که جریان غربزده داخلی از سطح دشمنی طیف اوباما القاء می‌کنند. اظهارات جان کری بوضوح اثبات می‌کند، هر دو دولت اوباما–ترامپ، توافق هسته‌ای را سندی برای تضعیف و نهایتاً فروپاشی جمهوری اسلامی ایران می‌دانند و «خروج از برجام»، یکی از نقاط مشترک میان دولتمردان اوباما و ترامپ است و مرزگذاری میان دو دولت با واقعیت صحنه (روابط میان تهران – واشنگتن) همخوانی ندارد. اما اعتراف بحث برانگیز جان کری نه تنها نتوانسته مانع از روابط گرم فردی محمدجواد ظریف با کری شود بلکه باز هم به اعتراف کری، این دو طی هفته‌های اخیر ۳ بار همدیگر را ملاقات کرده اند! دیداری که به شدت با انتقاد اعضای حزب جمهوری خواه در آمریکا مواجهه شده است. نکته قابل توجه آنکه، اعتراف قابل تامل جان کری و فرصت سوزی اروپایی‌ها در اجرای تهدات برجامی هنوز نتوانسته رویه مدارای دستگاه سیاست خارجه کشورمان را دچار تغییر کند، به طوری که محمد جواد ظریف در برابر ۵ ماه فرصت سوزی اتحادیه اروپا تنها به این عبارت: «یکی ازگزینه‌های ایران این است که غنی‌سازی اورانیوم را مجدداً افزایش دهیم.» بسنده می‌کند. انتظار طبیعی آن است که وزیر امورخارجه کشورمان در شرایط فعلی باید اروپایی‌ها را تهدید به «خروج از برجام» یا دست کم «تعلیق تمام تعهدات برجامی ایران» کند؛ چرا که تنها با افزایش سطح غنی سازی، اروپایی‌ها حاضر به تغییر رفتار نمی‌شوند و مهم‌تر اینکه این سطح از برخورد با کیفیت مورداشاره پالس‌های نامناسبی را به دستگاه محاسبه سنج امریکایی ارائه داده که هزینه‌های برجامی ایران را به شدت افزایش داده است (در ادامه به بخش‌هایی از برآورد دستگاه محاسبه سنج امریکا از ایران اشاره می‌شود). آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که هر دو دولت اوباما و ترامپ «برجام» را فرصتی مهم برای «تضعیف» و نهایتاً «فروپاشی» ایران دانسته و اینکه جماعت غربزده داخلی میان دولت اوباما با ترامپ مرزگذاری می‌کند ناشی از تفکرات و باور‌های غلط آن‌ها است و با اصول و مبانی اصلی سیاست خارجه امریکا همخوانی نداشته و با منافع ملی کشورمان در تناقض آشکار می باشد.